In de jaren ‘50 kwam Ger Koch in buurthuis Ons Huis in de Rozenstraat. Daar organiseerden ze onder andere roeien met Werry’s op de Amstel en ook een jeugdkamp op Vinkeveen, waar Ger fijne herinneringen aan had overgehouden.
In 1986, toen hij lid was van de Toer-wedstrijdcommissie van de Watergeuzen, probeerde hij dit daarom ook voor de Watergeuzenjeugd van de grond te krijgen.
Er werd een groep ouders warm gedraaid om een jeugdweekend te organiseren op Landje Diem, dat zou moeten plaatsvinden op 16 en 17 augustus. De ouders waren zelf overigens niet welkom op dat weekend. Marion Mögelin, haar vriend Ron en Carla en Fred Schaafsma (Toer-wedstrijdcommissie) werden benoemd tot begeleiders.
De sleper Westertoren zou de kinderen naar Landje Diem brengen. Op zaterdag 16 augustus lag hij klaar voor vertrek. Aan boord ongeveer twintig Geusjes, twee optimistjes en meneer Nielsen. Hij voer naar het kampement dat door vele vaders was opgebouwd op Landje Diem. Tenten, een wc-gelegenheid, tafels, banken en kratten met eten en drinken, bekers enzovoort, alles was door hen geregeld, maar nu moesten ze weg. De begeleiders namen het over van de ouders.
Er was veel te doen. Op een kampvuur broodjes bakken bijvoorbeeld. Een mast was horizontaal boven het water gelegd en diende als strijdtoneel voor kussengevechten. Ook waren er touwtrek-en roeiwedstrijden.
Ger Koch bedankt Marion Mögelin
Zondag de 17de kwam de Westertoren om de jeugd weer op te halen en naar het clubhuis aan de Diemerzeedijk te brengen. De ouders kregen hun kinderen weer in goede gezondheid terug en Ger Koch bedankte de vier begeleiders en de hulptroepen voor het geslaagde weekend. De kinderen hadden er erg van genoten en zullen er mooie herinneringen aan hebben overgehouden.
Wanda Koch-Starreveld en Pieta van het VeldBritse en Ierse stedenschoon daar niet aan kan tippen. Eerst ben ik met een opstapper via Middelburg, Veere en Goes naar Zierikzee gevaren. Omdat hij Zeeland niet kende, zijn we in iedere plaats een dag gebleven. Na dit gezellige weekje ben ik via de staandemastroute alleen verder gevaren, eerst naar Oude Tonge en Willemstad en toen naar Dordrecht, Gouda, Leiden en Haarlem, waar ik iedere keer een dag ben blijven liggen. Wat het weer betreft leek het einde van mijn reis veel op het begin. Hij begon zeer zomers en warm en eindigde ook zo, in Leiden was het zelfs bijna 25 graden! Op 21 oktober lag ik weer op mijn vertrouwde plekje in Durgerdam en ik kon terugkijken op een mooie reis die ruim vijf maanden had geduurd. Hoewel de navigatie in Groot-Brittannië en Ierland vanwege de vele getijdenhavens en de vaak sterke stroom niet altijd eenvoudig was, wil ik dit jaar weer naar Schotland, maar dan niet meer via de Noordzee, maar langs Wales en de Engelse westkust. Hoe die tocht is verlopen hoop ik in de komende najaars- en winter-Geuzen te vertellen. Tot dan!
Jaap van der Harst