Door Kees Visser

Een nieuw verhaal over de boot van Kees Visser en Carla Brinkman, die is gebouwd door de opa van Kees en geheel toevallig 'De Watergeus' heet. Eerdere afleveringen stonden als 'Boot van de Maand' in de Geuzen van juni en september 2019. Lees hier aflevering 1, en lees hier aflevering 2.

Omstreeks 1937/1938 maakte mijn grootvader, Cornelis Visser, het ontwerp voor dit scheepje van 10,50 meter lang, 2,75 meter breed en met een diepgang van 75 centimeter.

Zwart wit foto boven artikel: Mijn opa Cornelis Visser ontwierp de Watergeus omstreeks 1937/1938.

Nu, in 2022, is het casco van het schip al een paar jaar een vertrouwd beeld op de kade van onze vereniging. Wij hebben namelijk onbewust besloten dit levenswerk van mijn opa tot ons levenswerk te maken!

En nu hebben jullie al jarenlang langzaam, heel langzaam, het casco van kleur zien veranderen. Elke kleur staat voor zeker drie lagen. Ik heb berekend dat op zowel de binnen- als de buitenkant in totaal 10 lagen 2-componentenlak zitten en dat Carla en ik 87 kwasten en rollers hebben verbruikt.

Toen dan eindelijk het verfwerk gedaan was, werd de volgende uitdaging het vinden van twee planken hout van ca 750*50 cm voor de zijkanten van kajuit en stuurhut. Deze bleken verkrijgbaar in Harlingen. Het transportprobleem werd opgelost door Ahmet, die zijn grote trailer wel uit wilde lenen. Omdat de zagerij een foutje had gemaakt mocht ik tweemaal naar het mooie Friesland.

Kleur na kleur na kleur ...

Linksboven: de zoveelste laag 2-componentenverf. Linksonder: De bin-nenkant is het meeste werk, maar het resultaat is 'kunst'. Rechts: Kees blijft lachen!

Carla zelf onder de 2-componentenlak.

Als Zeus op de Olympus.

De ruw gezaagde planken moesten vlak geschuurd worden en dit bleek met de onder vaklui bekende Festool Rotex redelijk vlot te gaan. Het vervolgens op maat maken van de planken en uitzagen van de ramen was een fluitje van een cent, met name omdat medelid Steven hier zijn vakmanschap en werklust ter beschikking stelde en ik zelf zo min mogelijk in de weg heb gelopen. Uiteraard moest dit hout ook van duurzame conservering voorzien worden. Het recept hiervoor werd aangeleverd door houtman Johan.

Op maat maken van de planken met hulp van Steven. Rechtsboven: de boot blijft drijven!

Ondertussen was ik wel benieuwd of de romp nu echt waterdicht was. Je kan dit tenslotte maar beter zeker weten voordat je de binnenkant in gaat timmeren.

De boot werd door een baldadige hellingbaas en havencommissaris op creatieve wijze het water in gevleid. Nadat ik alle op de haven aanwezigen uitnodigde om aan boord te komen, zodat de boot wat dieper kwam te liggen, bleek gelukkig dat alles was zoals gehoopt. Snel werd de boot weer drooggezet, want er dreigde regen.

Wederom onder de bezielende leiding van Steven zijn de houten zijkanten gemonteerd en afgekit. Bij toeval kwam er een fotograaf langs en zo is onderstaand staatsieportret, vrij naar een vroegere Grolsch-reclame, tot stand gekomen. Het net lijkt alsof ik het allemaal geheel zelf gedaan heb, maar de oplettende lezer weet ondertussen beter.

Tevreden: de Watergeus is net in het water geweest en is niet gezonken.

Tussen de bedrijven door zijn ook motor en keerkoppeling naar de loods gebracht. De demperplaat tussen deze twee componenten bleek danig versleten en aan vervanging toe. Helaas bleek een plaat van deze afmetingen niet leverbaar. Vaag kon ik me nog herinneren dat deze plaat ergens eind jaren ‘60 van de vorige eeuw vervangen was en dat hierdoor wat draaiwerk nodig was.

Probleem demperplaat ook weer opgelost (met dank aan Francis).

Na veel rondbellen en steun van Francis is dit probleem ook weer opgelost, helaas net te laat om de motor nog in de boot te hijsen. Dit wordt dan ook de eerste klus in het voorjaar na de winterstalling.

Terugkijkend ben ik blij met alles wat er deze mooie zomer is gebeurd en met alle hulp en ondersteuning die we gekregen hebben, zowel fysiek als psychisch.
Dank aan iedereen die bijgedragen heeft.