door Gijs van Noort
René is één van de oudgedienden van onze watersportvereniging. In 1978 werden hij en zijn vrouw Greetje lid en lange tijd is René actief geweest als penningmeester van de vereniging. Naast zijn werk voor Hoogovens, later Tata Steel, als onderzoeker heeft hij jarenlang enorm veel tijd aan de Watergeuzen besteed. En niet alleen als penningmeester: ook heeft hij het verenigingsscheepje De Trotter eigenhandig in prima, verhuurbare staat gebracht en staat hij leden met een hulpvraag regelmatig met raad en daad bij. Kortom, René is een echte verenigingsman.
Aanvankelijk hadden René en Greetje een Waarschip 570. Hout dus. Veel werk. Het leek dan ook een verstandige overstap om voor polyester te gaan bij het volgende schip en het werd een Dehler 28S.
René en Greetje kochten het schip in Zeeland. Daar lag in 1998 veel te koop. Opvallend was dat de meeste nieuwe zeilboten een steile steven hadden en hoewel dat er aantrekkelijk uitzag bedacht Greetje zich dat de vaargebieden toch vooral het IJsselmeer en Markermeer zouden worden. Daar vaart een schip met een vloeiend gevormde boeg veel comfortabeler. En van schepen met zo’n vloeiend gevormde boeg lag er maar één, een Dehler.
Het schip droeg de naam ‘Elwing’ en het oude schippersbijgeloof indachtig dat een naamsverandering ongeluk brengt is het dus ‘Elwing’ gebleven. De naam komt uit het bekende boek “In de Ban van de Ring”. Daar draagt een vrouw, behorend tot het Elfenvolk deze naam, die in het Sindarijns “sterrennevel” betekent.
Overigens, van verhalen en fabels gesproken: René benadrukt dat het ook een fabeltje is dat polyester minder werk met zich meebrengt dan hout. Polyester moet je poetsen en dat is minstens zoveel werk als schuren en lakken.
De Dehler is een degelijk, stoer schip met een kloeke kiel waarmee het goed aan de wind varen is. Opvallend is dat de kiel aan de voorkant steil naar beneden steekt. Dat hebben de Nederlandse ontwerpers van de Dehlers, van bureau Van der Stadt, in die tijd goed uitgeknobbeld. Maar de laatste jaren is dat op het IJsselmeer en Markermeer onverwacht een nadeel gebleken. Door de explosie van fonteinkruid blijft er vaak een enorme struik aan de kiel hangen, iets dat met een kiel die meer vloeiend gevormd is minder een probleem zou zijn. Inmiddels weet René de oplos-sing: veel zeil zetten en een keer flink schuin gaan. Dan spoelt die bos onder de boot uit.
Alles aan boord is inmiddels zo afgesteld dat René de boot goed alleen kan varen en jammer genoeg is dat ook nodig. Want helaas is Greetje vier jaar geleden overleden. René kijkt met tevredenheid terug op de tijd samen op de Elwing. In het laatste jaar van Greetje hebben ze samen nog een waardevolle tocht gemaakt.
Zo zie je eens te meer dat een schip een onderdeel van je leven is en in elke levensfase een andere betekenis kan krijgen. Een waardevol ding dat vanzelfsprekend goed onderhouden wordt. Twee jaar geleden is er een nieuwe motor in de Elwing geplaatst, bij Zaanhaven in Zaandam, hetzelfde bedrijf waar het schip ooit gebouwd is. Maar toen heette het nog de Dehler Werf. En natuurlijk staat de Elwing ieder jaar in de loods van onze vereniging, waar ze grondig gepoetst wordt en van een verse laag antifouling wordt voorzien. Klaar voor weer een nieuw vaarseizoen vanuit Durgerdam.
Jouw boot ook Boot van de Maand? Stuur dan een mailtje aan Gijs van Noort
(gijsvannoort@online.nl)